Przykładowe anegdoty:

Pewien bankier oprowadzał Edmonda Rostanda po swym wspaniałym domu i ciągle powtarzał:
- To wszysto udało mi się osiągnąć dzięki trzystu frankom, które odziedziczyłem po moim wuju! Czy może mi pan pokazać drugi podobny przykład?
Wkrótce odbyła się premiera sztuki Rostanda "Cyrano de Bergerac", która okazała się wielkim sukcesem. Po przedstawieniu, w długiej kolejce składających pisarzowi gratulacje, znalazł się bankier. Autor spojrzał na niego i rzekł:
- No i widzi pan? Mam drugi taki przykład. To wszystko udało mi się osiągnąć dzięki głupim dwudziestu paru literom alfabetu, których nauczyłem się w szkole.

Pewien bankier pokazał Tristanowi Bernardowi kolekcję malarstwa. Przystanęli przy jednym z obrazów, który jest portretem bankiera.
- Jak podoba się panu mój portret?
- Dobry, ale przybrał pan na nim nienaturalną pozę.
- Dlaczego?
- Gdyż trzyma pan rękę we własnej kieszeni.

W Londynie w czasie II wojny światowej na jednym z domów umieszczono napis:
"Zapisz się do wojska, do sekcji skoczków spadochronowych. Teraz bardziej niebezpiecznie jest przejść przez ulicę, niż skoczyć ze spadochronem."
Pod spodem ktoś dopisał:
"Chętnie bym się zapisał, ale biuro jest po drugiej stronie ulicy".

Młody parlamentarzysta mówi do osiemdziesięcioletniego Churchilla:
- Mam nadzieję, że długo będziemy się spotykać w Parlamencie.
- Być może mój drogi, być może - odpowiada Churchill, - wyglądasz na całkiem zdrowego człowieka.

W restauracji ONZ jeden z delegatów opowiada dowcip o ludożercach: "Kocioł w którym gotowano misjonarza zostaje zdjęty z ognia. Misjonarz łudzi się, że modlitwa go uratowała, ale to tylko kucharz chce poznać jego nazwisko, aby umieścić je w menu." Nagle konsternacja, dyplomaci orientują się, że w ich towarzystwie jest Murzyn.
Ten jednak staje na wysokości zadania. Kiedy kelner wręcza menu, ciemnoskóry dyplomata długo je studiuje, po czym mówi:
- Mały wybór.
- Są wszystkie mięsa i dziesięć rodzajów ryb - oponuje kelner.
- Za mały wybór... Proszę mi podać spis delegatów na sesję.

Pewien mężczyzna, który przechodził obok niego. Zauważył, ze jego kapelusz jest prawie pusty, zaledwie parę groszy... Wrzucił mu parę monet, po czym bez pytania niewidomego o zgodę, wziął jego kartonik, odwrócił na druga stronę i napisał coś....
Tego samego popołudnia, ten sam mężczyzna znowu przechodził obok tego samego niewidomego i zauważył, że tym razem jego kapelusz jest pełen monet. Niewidomy rozpoznał kroki tego człowieka i zapytał go czy to on odwrócił kartonik i co na nim napisał. Mężczyzna odpowiedział:
- nic co nie byłoby prawdą. Przepisałem Twoje zdanie tylko troszkę inaczej.
Uśmiechnął się i oddalił....
Niewidomy nigdy się nie dowiedział, że na jego kartoniku było napisane:
- dziś wszędzie dookoła jest wiosna... A ja nie mogę jej zobaczyć...

Tristan Bernard przed wyjazdem do Paryża zostawił u bankiera pięć tysięcy franków bez pokwitowania. Po przyjeździe udał się do banku i poprosił o zwrot powierzonej kwoty.
- Mistrzu, ależ pan mi nie dawał żadnych pieniędzy!
- Dawałem! Widziało to kilku pańskich pracowników.
Bankier wezwał swych pracowników i spytał:
- Czy ktoś widział, jak pan Bernard dał mi jakieś pieniądze?
- Nie - wszyscy odpowiedzieli zgodnie.
Zrozpaczony pisarz już chciał opuścić bank, nagle patrzy, a tu bankier wręcza mu pieniądze.
- Nic nie rozumiem - mówi Bernard.
- Proszę mi wybaczyć. Chciałem tylko przekonać się, czy moi pracownicy są uczciwi.

Zapytano kiedyś Artura Rubinsteina, co było dla niego najtrudniejsze w okresie, gdy zaczynał uczyć się gry na fortepianie.
- Opłata za lekcje - odparł pianista.

Syn znanego bankiera londyńskiego rzekł kiedyś do Picassa:
- Rzuciłem medycynę, żeby zostać malarzem. Jestem przekonany, że w ten sposób przyniosę ludzkości więcej pożytku.
- Już pan przyniósł wystarczająco dużo, rzucając studia medyczne!

Gdy zapytano Jeana Sibeliusa dlaczego o wiele chętniej przebywa między biznesmenami, niż między muzykami, odparł:
- Gdy jestem wśród muzyków, wszyscy mówią o trudnościach finansowych, za to gdy jestem wśród biznesmenów, rozmawiają ze mną wyłącznie o muzyce!

Pewnego razu w czasie kwesty na biednych kobieta zbierająca datki ujrzała znanego bogacza barona Rothschilda.
- a pan, panie baronie, nie przyłączy się do zbiórki? - zapytała słodkim głosem.
- jeśli tylko otrzymam autograf uroczej kwestarki... - odparł Rothschild, chcąc być dowcipnym.
Kobieta bez wahania napisała coś na kawałku papieru. Baron przeczytał, uśmiechnął się kwaśno i wydobył z portfela 5000 franków. Na kartce widniało zdanie: "Niniejszym kwituję odbiór 5000 franków od pana Rothschilda na biednych".

Pewien młodzieniec pytał Mozarta, jak się pisze symfonie.
- Jesteś jeszcze za młody. Zacznij lepiej od ballad - odpowiedział kompozytor.
- Ale przecież pan zaczął pisać symfonie, kiedy nie miał jeszcze dziesięciu lat! - zaprotestował młodzieniec.
- No, tak. Ale ja nikogo nie pytałem, jak to się robi.

Pewnego razu, kiedy Dumas wrócił z proszonego obiadu, jego syn zapytał:
- No i jak tam, wesoło było?
- Bardzo - odpowiedział ojciec - ale gdyby mnie tam nie było, to umarłbym z nudów.

Do Balzaka przyszedł rzemieślnik i zażądał zapłaty za wykonaną pracę. Balzac wyjaśnił, że nie ma teraz pieniędzy i poprosił go, żeby przyszedł kiedy indziej. Rzemieślnik się zdenerwował i zaczął krzyczeć:
- Kiedy przychodzę po pieniądze, to pana nigdy nie ma w domu, a gdy nareszcie pana zastałem, to pan nie ma pieniędzy!
- To zupełnie zrozumiałe - powiedział Balzac. - Gdybym miał pieniądze, to bym nie siedział w domu.